Terug in 2009 ontstonden boven een oude wasmachine de allereerste ideeën van wat nu Road2Work is. Na maanden van voorbereiding en inspanning waren we in 2012 klaar om het eerste elektronische afval te ontvangen. “Maar Erik, waarom begin je met jouw groene achtergrond in het elektronische afval?” Deze vraag werd door velen gesteld. Lees hier hoe het verder ging!
Persoonlijk verhaal van Erik Schalk
oprichter Road2Work
“Ik geloof dat we zuinig moeten zijn op de aarde die we in bruikleen hebben, in goed rentmeesterschap. Van kinds af aan ben ik altijd al betrokken geweest bij het scheiden van afval. Zo heb ik bij ons thuis de duo-afvalbak geïntroduceerd. Ik heb zelfs geprobeerd mijn moeder zo ver te krijgen de papieren labeltjes van de theezakjes te scheiden (wat overigens niet is gelukt…). Daarnaast wilde ik heel graag mensen helpen zoals ik zelf met mijn beperkingen ook altijd geholpen ben. Om mensen vanuit werkloosheid te helpen bij hun weg terug de arbeidsmarkt op, dat ligt dicht bij mijn hart.”
“Mensen vanuit werkloosheid te helpen bij hun weg
terug de arbeidsmarkt op.”
Durf om hulp te vragen
Erik zijn eigen chronische (fysieke) beperkingen waren een motivatie voor hem om Road2Work op te zetten. “Ik wilde laten zien dat het ondanks je beperkingen ‘gewoon’ mogelijk is een bedrijf op te zetten en te runnen. Achteraf ben ik heel trots dat dat ook is gelukt, maar achter de voordeur betekent dit veel rust, training en aanpassingen. Vooral je er niet bij neerleggen, heel veel doorzetten en het allerbelangrijkste: soms om hulp durven vragen. Beseffen dat je het niet alleen hoeft te doen.”
“Ik wilde laten zien dat het ondanks je beperkingen ‘gewoon’ mogelijk is een bedrijf te runnen.”
Zoals Erik vertelt is ondernemen grenzen verleggen: “En daar ben ik voortdurend mee bezig. Mensen die mij al langer kenen, weten ook dat het continu verleggen van grenzen mij heeft geholpen om in 2003 uit mijn rolstoel te komen, ondanks dat artsen zeiden dat ik er maar mee moest leren leven. Bij de pakken neerzitten past nu eenmaal niet bij mij. Ik geloof in principes en doelen, wat parallel staat aan mijn gezondheid. Het heeft vijf jaar geduurd voordat ik uit mijn rolstoel kon komen, maar dit is wel gelukt. De aanhouder wint en niemand zegt dat je jouw weg niet rollend af mag leggen.”
Meer uit handen geven
Sinds april 2021 loopt Erik opnieuw tegen hetzelfde probleem aan als destijds in 2002. De afgelopen tijd heeft Erik fysiek teveel gevraagd van zijn lichaam. Zijn linkerschouder en bovenarm zijn daardoor overbelast en vervolgens helemaal uitgevallen. Erik: “Dat is niet alleen erg vervelend, maar ook de gehele dag pijnlijk en vermoeiend. De arts omschreef: je zit nu met je armen in een rolstoel. Probeer je beperking te accepteren en te luisteren naar de seintjes van je lichaam. Je hebt een vorm van fybromyalgie en je zult altijd chronische pijn houden. Leer ermee leven.”
“Meer denken, minder zelf doen en meer uit handen geven.”
Momenteel werkt Erik minder uren op een dag en probeert hij meer en meer uit handen te geven. “Ik hoop de komende maanden een intensief revalidatietraject te kunnen volgen. Tegelijkertijd zal ik mijn tijdsbesteding drastisch moeten veranderen. Of beter gezegd: meer denken, minder zelf doen en meer uit handen geven. Dat is dan ook wat ik nu continu aan het proberen ben.”