In 2010 zijn we begonnen met Road2Work. Er is zó-veel werk verricht om daadwerkelijk in 2012 het eerste elektronische afval te mogen ontvangen. Velen hebben mij toen gevraagd waarom ik, met mijn ‘groene achtergrond’, startte in het elektronisch afval.
Persoonlijk verhaal van Erik Schalk
oprichter Road2Work
“De belangrijkste reden was de zoektocht naar passend werk: om mensen vanuit werkloosheid, mensen met beperkingen, te helpen bij hun weg naar werk. Daarbij komt dat ik van kinds af aan altijd erg betrokken ben geweest bij het scheiden van afval, zo heb ik thuis de duobak ingevoerd. Ik heb zelfs geprobeerd mijn moeder zo ver te krijgen de papieren labeltjes van de theezakjes te scheiden.. (Dit is niet gelukt overigens 😉 ) ”
Achter de voordeur
“Maar er was nog een reden. En die reden heb ik tot 2015 zorgvuldig verborgen gehouden: dat waren mijn eigen chronische (fysieke) beperkingen. Ik wilde namelijk laten zien dat het ondanks je beperkingen, mogelijk is ‘gewoon’ een bedrijf te runnen. Achteraf is dat ook grotendeels gelukt: maar achter de voordeur betekende dit heel veel rust, training, aanpassingen, etc.
Ondernemen is grenzen verleggen, en daar ben ik voortdurend mee bezig. Mensen die mij al langer kennen weten ook dat het continu verleggen van grenzen mij geholpen heeft om in 2003 uit mijn rolstoel te komen. Bij de pakken neer zitten past nu eenmaal niet bij mij.”
“Ik wilde laten zien dat het ondanks je beperkingen, ‘gewoon’ mogelijk is een bedrijf te runnen.”
Er mee leren leven
“Sinds april 2021 loop ik echter tegen dezelfde soort problemen aan als toen in 2002. Ik heb een aantal jaar fysiek te veel van mijn lichaam gevraagd. Hierdoor zijn mijn linkerschouder en bovenarm overbelast, en vervolgens zelfs helemaal uitgevallen. Dat is niet alleen erg vervelend, maar ook 24/7 pijnlijk en vermoeiend. Zoals de huisarts het omschreef: je zit nu met je armen in een rolstoel. Probeer je handicap te accepteren en te luisteren naar de seintjes van je lichaam.”
Je zult begrijpen dat ik er alles aan gedaan heb om het ongelijk van die arts te bewijzen. Maar helaas, dat is niet gelukt. Na maanden van onderzoek blijft de conclusie hetzelfde als in 2003: je hebt een vorm van fybromyalgie en je zult chronische pijn houden. Leer ermee leven. Na een periode van intensief revalideren kan ik op dit moment weer halve dagen werken. Om te voorkomen dat ik terugval in mijn oude valkuil zal ik meer afstand moeten doen van de praktijk en me meer gaan richten op innovatie. Of anders gezegd: meer denken, minder zelf doen, en meer uit handen geven.
“Meer denken, minder zelf doen en meer uit handen geven.”